Gastblog: Langdurig duimen een rechtstreeks ticket naar de logopedist

Duimen, duim-, vinger-, knokkelzuigen, … termen waar ik als logopediste (helaas) erg vertrouwd mee ben. ‘Helaas’, omdat deze na verloop van tijd toch heel wat schade aanrichten in en rond de mond.

Wanneer deze zuiggewoonten te lang aanwezig zijn, ontstaat er namelijk een wijziging in de mondmusculatuur. Beter gekend als ‘mondspieren’. Hierdoor worden de tanden naar voorgedrukt, neemt de tong een lagere ligging aan en ontstaat er een open beet.

Geloof me als ik zeg dat je hier als kind, ouder of als logopedist, tandarts/orthodontist niet bepaald gelukkig van wordt.

Waarom?

Wel, het ziet er ten eerste niet echt knap uit. De tanden worden naar voorgedrukt, staan in een vreemde positie en de mondspieren vertonen een duidelijk visueel waarneembaar onevenwicht.

Daarnaast staat er het kind een tal van behandelingen te wachten. Om nog maar van de kostprijs van dat alles te spreken. Denk maar aan tandarts/orthodontist die het organische (zoals de open beet) zal behandelen, maar ook logopedie.

Het is namelijk zo dat kinderen na langdurige zuiggewoonten zichzelf een foutief slikpatroon en een verkeerde tongpositie eigen maken. Daarnaast heeft de voorwaartse tongbeweging een sterke invloed op de articulatie. Lispelen, slissen,… (hoe je het ook noemen wil) is hier dus vaak het logische gevolg van.
En zeg nou zelf, niks storender dan een kind/volwassene met een spraakprobleem! Of zou dit beroepsmisvorming zijn?

Alvast genoeg redenen om tijdig dergelijke zuiggewoonten af te breken, lijkt mij!

Tessa Gaeremyn
www.logopedietessa.be
instagram: @logopedie_tessa_gaeremyn
facebook: Logopedie Tessa Gaeremyn